Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

 
 

 
Η "Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία" και ο "Συντονισμός για την Δημόσιο Ψυχική Υγεία και Απεξάρτηση" καλούν όλες και όλους στην εκδήλωση-συζήτηση την Πέμπτη, 14/3, στις 7 μμ, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλταϊ, Θεμιστοκλέους 65, στα Εξάρχεια, 
 
για το ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ/ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ των Δ. Βαρτζόπουλου και Α. Γεωργιάδη, που στοχεύει στην
                               
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, 
 
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.

Ομιλητές θα είναι:
 
Λυκούργος Καρατζαφέρης, ψυχίατρος
Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος, π. Δ/ντρια 18Ανω
Μαρία Μεταξά, ψυχολόγος, ΨΝΑ
Θανάσης Αντωνίου, ψυχίατρος

Συντονίζει ο Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου

Θα γίνουν παρεμβάσεις από ΣΟΨΥ Κορυδαλλού, το σωματείο Αυτοκεπροσώπηση, άτομα του 18 Ανω και άλλους/ες.
 
Θα γίνει προβολή του ντοκιμαντέρ, οι "Επιζώντες", του Σταύρου Ψυλλάκη.
 
 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2024

ΤΟ ΖΟΦΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΑΔΩΝΗ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ

 


Ο κατήφορος που έχει πάρει η κατάσταση στην Ψυχική Υγεία, όπως σε όλη την Υγεία, στην Παιδεία, σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής μας ζωής, με τις πολιτικές που ήδη εφαρμόζονται και με αυτές που προωθούνται, δεν έχει τελειωμό.

Μια νέα «διαρροή» του υπό ανάρτηση στη «Διαύγεια» και ψήφιση νομοσχέδιου για τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης (που αφορά στην περαιτέρω διάλυση και ιδιωτικοποίησή τους), που δεν είναι παρά ένα (πιο «επεξεργασμένο», αλλά) ακριβές αντίγραφο του κειμένου της πρώτης «διαρροής» (για το οποίο έχουμε γράψει αναλυτικά σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας), δείχνει ότι η κυβέρνηση, με υπουργό Υγείας τον Αδωνη Γεωργιάδη και με το γνωστό επιτελείο που έχει συντάξει αυτό το άκρατου νεοφιλελευθερισμού νομοσχέδιο, είναι αποφασισμένη να φτάσει μέχρι το τέλος, να το ψηφίσει και να το εφαρμόσει.

΄Αλλωστε, το θλιβερό μέλλον που επιφυλάσσει αυτό το νομοσχέδιο, σε μεγάλο βαθμό, βρίσκεται ήδη εδώ, με την χωρίς προηγούμενο υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (όπως και όλης της Υγείας), την όλο και πιο κατασταλτική περιχαράκωσή τους και με ήδη ανοιχτούς τους διαύλους για το πέρασμα σχεδόν όλων των υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα.

΄Οποιος έχει να πληρώσει, σε ιδιωτική κλινική, όποιος δεν έχει, στο δρόμο.

Οι ρυθμίσεις για όλα αυτά είναι ήδη έτοιμες, με τη δυνατότητα, πλέον, της εκτέλεσης ακούσιων νοσηλειών απευθείας σε ιδιωτικές κλινικές, όπως, επίσης, αυτών που έχουν ιδιωτικές κλινικές να μπορούν να έχουν και ΜΚΟ κλπ.

Είναι πάνω σε αυτό το έδαφος που οι άκρως κατασταλτικού χαρακτήρα ρυθμίσεις που προβλέπονται στο νομοσχέδιο και που αποτελούν στόχους του Εθνικού Σχεδίου για την Ψυχική Υγεία (που είχε συγκροτήσει, επί υπουργίας Ζ. Ράπτη, το ίδιο επιτελείο που έφτιαξε το νομοσχέδιο), βρίσκουν τώρα την εφαρμογή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χρηματοδότηση μέσω του «Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», επτά οικοτροφείων, επτά Κέντρων Ημέρας και μιας Κινητής Μονάδας (πολλά από όλα αυτά για περιπτώσεις άνοιας, αυτισμού κλπ). ΄Ολες αυτές οι δομές δίνονται σε «φορείς του άρθρου 11 του ν.2716/1999», δηλαδή, αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα, κερδοσκοπικό και «μη» κερδοσκοπικό.

Δυο από τα οικοτροφεία προβλέπονται για «άτομα με διαταραχές αυτιστικού τύπου και διεγερτική συμπεριφορά» και ένα για «άτομα με σοβαρές ψυχικές διαταραχές και διεγερτική συμπεριφορά… είτε μεταβατικά λόγω υποτροπής… είτε σε μόνιμη βάση» (υπογρ. δική μας). Καταλαβαίνει κανείς τι θα επικρατεί και πώς θα λειτουργεί ένα οικοτροφείο με 15-20 άτομα (κατασκευασμένα, ως συνήθως, από την κυρίαρχη ψυχιατρική ως) «διεγερτικά», με το κυριολεκτικό τσουβάλιασμά τους σ΄ έναν κλειστό χώρο, κλειδωμένο, με μηχανικές καθηλώσεις κλπ. Είναι αυτό που το Εθνικό Σχέδιο για την Ψυχική Υγεία (που για την υλοποίησή του προωθούνται οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου) έχει ως πλάνο και το ονομάζει οικοτροφεία για «δυσίατα περιστατικά». Που θα παίρνουν αυτά τα ειδικά επιλεγμένα «δύσκολα» περιστατικά από τα τμήματα νοσηλείας για «δυσίατα περιστατικά» - αυτά που, μεταξύ άλλων («μέσης ασφαλείας», «υψηλής ασφαλείας» κλπ), θα διαδεχτούν τα υπό κατάργηση ΨΝΑ και ΨΝΘ. Και ήδη από την πρώτη στιγμή, αυτές οι κατασταλτικές δομές, ακολουθώντας και το αμερικανικής, βρετανικής, κλπ, προέλευσης νεοφιλελεύθερο παράδειγμα, περνούν στην, πέραν του όποιου ελέγχου, ασυδοσία του ιδιωτικού κερδοσκοπικού (ή «μη» κερδοσκοπικού) τομέα. Κάτι που επιφυλάσσεται και για τις φυλακές.

Μάλιστα ο τραγέλαφος που διέπει το όλο σύστημα και τις αποφάσεις που παίρνονται για τη διαχείριση των αδιεξόδων του (πάντα για να τα κάνουν ακόμα χειρότερα) φάνηκε και από την απόφαση, ύστερα από αίτημα της αστυνομίας, που μεταφέρει (αν και πιο σωστά θα ήταν να πούμε «προσάγει») στις ψυχιατρικές μονάδες νοσηλείας τους ασθενείς με εισαγγελική παραγγελία, οι αστυνομικοί να φεύγουν αμέσως μόλις ο ασθενής μπει στο γραφείο του γιατρού για εξέταση - και να μην περιμένουν, όπως μέχρι τώρα, για να τον μεταφέρουν, και μετά την εξέταση, στο τμήμα που θα νοσηλευτεί, ή και για άλλες μεταφορές σε άλλους χώρους του νοσοκομείου, για εργαστηριακές εξετάσεις κλπ. Την ίδια στιγμή που μπορεί, σε μέρα εφημερίας, να περιμένουν μέχρι και δέκα, ή δεκαπέντε, περιπολικά με ασθενείς με εισαγγελική παραγγελία, ενώ στη βάρδια, στο εφημερείο, μπορεί να είναι δυο-τρεις νοσηλευτές. Οπότε, ποιος θα διαχειριστεί την άρνηση, το ξέσπασμα, την πιθανή επιθετικότητα και βία όλων αυτών των μαζικά ακουσίως προσαχθέντων; Μια βία και μια επιθετικότητα που το ίδιο το σύστημα παράγει από τον τρόπο της λειτουργίας του; Όταν μια ψυχιατρική μονάδα εφημερεύει, ή και δυο, για μια πόλη εκατομμυρίων, αλλά, ταυτόχρονα, και για τη μισή και παραπάνω χώρα; Χωρίς καμιά τομεοποίηση, χωρίς καμιά σχέση (ανύπαρκτων) κοινοτικών υπηρεσιών με την κοινότητα κλπ; Όταν η εισαγγελική παραγγελία εξακολουθεί, σ΄ αυτή τη χώρα, να εκτελείται από την αστυνομία αντί από κατάλληλα οργανωμένες και τομεοποιημένες υγειονομικές υπηρεσίες;

Θέλουμε, λοιπόν, πάντα την αστυνομία, όπως διεκδικεί και η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία (ΕΨΕ), εντολοδόχος της κυρίαρχης κατασταλτικής ψυχιατρικής; ‘Η να φεύγει η αστυνομία αμέσως μόλις μπει για εξέταση ο ασθενής, αφήνοντας τους δυο-τρεις νοσηλευτές να διαχειριστούν το μη διαχειρίσιμο; Ή, μήπως, όπως ακούστηκε σαν πρόταση, οι αστυνομικοί όταν φέρνουν τον ασθενή, να τον καθηλώνουν αμέσως μέσα στο ψυχιατρικό τμήμα πριν καν εξεταστεί; ‘Η, μη θέλοντας την αστυνομία, ν΄ αφήσουμε τους δυο-τρεις νοσηλευτές να διαχειριστούν την «επικινδυνότητα», που δεν είναι των ασθενών, αλλά του συστήματος, κοινωνικού, πολιτικού, ψυχιατρικού;

Είναι το ίδιο με αυτό που αφορά το κλείσιμο των ψυχιατρείων: είναι άλλο η νεοφιλελεύθερης κοπής κατάργησή τους με τους ασθενείς, είτε σε ιδιωτικές κλινικές, είτε κλειδωμένους σε δομές/φυλακές, είτε στο δρόμο και σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση ο ριζικός μετασχηματισμός τους και η βαθμιαία αντικατάστασή τους από ένα ολοκληρωμένο και κοινοτικά βασισμένο σύστημα ψυχικής υγείας.

Απέναντι στο αβίωτο αυτού που, και στον χώρο της ψυχικής υγείας, βιώνουμε και απέναντι σ΄ αυτό, το πολύ πιο χειρότερο, που το Υπουργείο του Άδωνη, με όλο το αδίστακτο νεοφιλελεύθερο επιτελείο του, είναι μέχρι το τέλος αποφασισμένο να φέρει, η μόνη λύση είναι η αντίσταση μέχρι το τέλος, διεκδικώντας ένα ριζικά εναλλακτικό στην κυρίαρχη κατασταλτική ψυχιατρική, χειραφετητικό σύστημα ψυχικής υγείας.


15/2/2024


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ 

ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ



Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024

Εκδήλωση-Έμφυλη βία και γυναικοκτονίες- Παρασκευή 19/1/24, 7 μμ.

 


 


Η έμφυλη βία, προιόν των διαιωνιζόμενων, έκδηλων ή συγκαλυμμένων, πατριαρχικών εξουσιαστικών σχέσεων, παίρνει στις μέρες μας όλο και πιο εκτεταμένες διαστάσεις, με τις γυναικοκτονίες ιδιαίτερα στην Ελλάδα να έχουν τα τελευταία χρόνια δραματικά πολλαπλασιαστεί, σχεδόν διπλασιαστεί. Με τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, τουλάχιστον όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, να είναι σχεδόν καθημερινά. 

Και την ίδια στιγμή καμιά ουσιαστική στήριξη στα θύματα της έμφυλης βίας, με απλώς υποτυπώδη λειτουργία των όποιων, ελάχιστων, υπαρχόντων υπηρεσιών, που αν πραγματικά υπήρχαν και ουσιαστικά λειτουργούσαν, πολλές από τις γυναικοκτονίες θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί.

 Πώς σχεδιάζουμε και οργανώνουμε έναν διαρκή αγώνα ενάντια στην πατριαρχία και το σύστημα των κοινωνικών σχέσεων που την αναπαράγει και την τροφοδοτεί; Και τι υπηρεσίες διεκδικούμε για την προστασία των θηλυκοτήτων που υφίστανται την έμφυλη βία, όποια μορφή και αν αυτή παίρνει;

 Για όλα αυτά θα συζητήσουμε στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας 'Ψ', την ερχόμενη Παρασκευή, 19/1/2024, στις 7 μμ, με θέμα "Εμφυλη βία και γυναικοκτονίες", στο χώρο μας στην οδό Αιθαλίδου 11, κοντά στη στάση του μετρό Αγ. Ιωάννης. 

 

 ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024

Διαδικτυακή συζήτηση με το Luca Negrogno για προβληματικές και τις προοπτικές στην ψυχική υγεία σε Ελλάδα και Ιταλία.

 

 


Το Σάββατο 13/1 θα πραγματοποιηθεί μια διαδικτυακή συζήτηση ανάμεσα στην Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία και τον Luca Negrogno.

Στη συζήτηση θα θέλαμε να θίξουμε τις προβληματικές και τις προοπτικές του συστήματος ψυχικής υγείας στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Θα υπάρχει μετάφραση από τα ιταλικά στα ελληνικά και η δυνατότητα να απευθύνετε ανοιχτές ερωτήσεις.

         Λίγα λόγια για τον Luca Negrogno:

 O Luca Negrogno είναι κοινωνιολόγος και ακτιβιστής στον τομέα της ψυχικής υγείας. Ασχολείται με την έρευνα πάνω στις υπηρεσίες και τις πολιτικές ψυχικής υγείας υιοθετώντας μια κριτική ματιά  απέναντι στο σύγχρονο ψυχιατρικό σύστημα.

 Η ανάλυση του στρέφεται στην παρακαταθήκη αλλά και τα όρια των κινηματικών και θεσμικών  προσπαθειών για τη δημιουργία ενός εναλλακτικού δικτύου υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην Ιταλία, όπως το παράδειγμα της ομάδας του Franco Basaglia στην Τεργέστη.

 Μαζί επιχειρούμε να ανοίξουμε το διάλογο για τις προβληματικές και τις προοπτικές για μια "άλλη ψυχική υγεία", να ανταλλάξουμε εμπειρία και γνώσεις, να ανοίξουμε το βλέμμα και να μειώσουμε την απόσταση ανάμεσα σε εμάς και σε αυτό που μοιάζει, δεν είναι όμως ίσως και τόσο μακριά μας...

Το link για να συνδεθείτε:

https://us02web.zoom.us/j/81319751437?pwd=OC9CcHp5WGxZeTVhMk0ydFVySVhkQT09

(Meeting ID: 813 1975 1437
Passcode: 629251
Topic: Συνάντηση με το Luca Negrogno)


Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο κίνημα στην Ψυχική Υγεία

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024

ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟ ΠΙΟ ΜΑΥΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

 

 


 

Ο «παλιός ο χρόνος», αυτή τη φορά, έφυγε με τελευταία είδηση, από τον χώρο της ψυχικής υγείας, το συμβάν με τα εκτεταμένα εγκαύματα που υπέστη μηχανικά καθηλωμένος ασθενής σε τμήμα του Δρομοκαϊτείου, με κύρια αιτία του κινδύνου για την ίδια τη ζωή του την μηχανική καθήλωση.

Και ο «νέος χρόνος» μπήκε με την εξαγγελία της εκ νέου ανάληψης του Υπουργείου Υγείας από τον Αδωνι Γεωργιάδη, αξέχαστου από την προηγούμενη θητεία του εκεί ως του φονέα της Υγείας, σωματικής και ψυχικής. Με ταυτόχρονη την μετακίνηση του Χρυσοχοίδη στο πόστο στο οποίο κι΄ αυτός, από την πλευρά του, έχει την πιο μεγάλη εξειδίκευση, την ασύδοτη αστυνομική βία.

Το βιογραφικό του Αδωνι Γεωργιάδη στο χώρο της Υγείας ξεκινάει απ΄ όταν, τον Οκτώβριο του 2010, ως βουλευτής τότε του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, διατύπωνε, στη Βουλή, την εξής ερώτηση στον ιδεολογικά ομογάλακτό του, τότε Υπουργό Υγείας, Α. Λοβέρδο: «υπάρχει ρατσισμός κατά των Ελλήνων….Συμφέρει να πας στο νοσοκομείο και να πεις ότι είσαι Αφγανός και Πακιστανός, ενώ αν είσαι Ελληνας, πρέπει να πληρώσεις».

Αλλά ήταν αυτός που αύξησε το γνωστό τότε 5ευρω για εξέταση σε μονάδα υγείας, σε 25 ευρώ προκειμένου να γίνει εισαγωγή των Ελλήνων για νοσηλεία.

Ηταν αυτός που, με το που ανέλαβε υπουργός, επανέφερε την άκρως ρατσιστική και κατασταλτική διάταξη του Α. Λοβέρδου για την δημιουργία «υγειονομικής ζώνης» με τον εγκλεισμό/καραντίνα των μεταναστών και την διαπόμπευση (σύλληψη, φυλάκιση) των οροθετικών γυναικών ως επικίνδυνων για την δημόσια υγεία.

Ηταν αυτός ο πιο αφοσιωμένος εκτελεστής των καταστροφικών μέτρων του μνημονίου στην ψυχική υγεία, δηλώνοντας μάλιστα, στις 13 Νοεμβρίου 2013, ότι «αν υπάρξουν απολύσεις και αν καταλήξουμε ότι κάποιοι πρέπει να φύγουν… αυτές είναι αποφάσεις δικές μου! Μη μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Σας παρακαλώ πάρα πολύ! Έχω βαρεθεί να κάνω το αυτονόητο και να παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν».

Ηταν αυτός που έκλεισε τα πολυϊατρεία του ΙΚΑ και διέλυσε την όποια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας υπήρχε ποτέ σ’ αυτή τη χώρα, απολύοντας χιλιάδες γιατρούς, την ίδια στιγμή που οδήγησε στο κλείσιμο πέντε νοσοκομεία (το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης, το Νοσοκομείο Παναγία Θεσσαλονίκης, η Πολυκλινική Αθηνών, το Γενικό Νοσοκομείο Πατησίων και το Γενικό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής «Αγία Βαρβάρα»).

Ηταν αυτός που επανέφερε προς εφαρμογή, σε πλήρη συμπόρευση με τις ΜΚΟ ψυχικής υγείας, την ρύθμιση (που είχε για ένα διάστημα λιμνάσει) για την παρακράτηση των συντάξεων των ψυχικά ασθενών που διαμένουν σε στεγαστικές δομές και των αναπήρων και σε διάφορα προνοιακά ιδρύματα.

Ηταν αυτός που δήλωνε στην Washington Post, με αφορμή την ιστορία ενός καρκινοπαθή που δεν είχε χρήματα για την θεραπεία του, ότι «ασθένειες όπως ο καρκίνος δεν θεωρούνται επείγουσες, εκτός αν είσαι σε τελικό στάδιο»!!!

Ηταν βέβαια και η εμπλοκή του στα σκάνδαλα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, με την ιδιωτικοποίηση του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν και προπαντός σ΄ αυτό με τη Novartis, όπου οι «αδιευκρίνιστης προέλευσης» σημαντικές καταθέσεις στους λογαριασμούς του θεωρήθηκαν ως κάτι το αμελητέο που επέτρεπε το «πέρασμα στο αρχείο» του κατηγορητήριου που τον αφορούσε, όπως και όλων των άλλων υπουργών που εμπλέκονταν στο σκάνδαλο.

Το αποκορύφωμα, αναφορικά με το χώρο της ψυχικής υγείας, είναι η απόφασή του, τότε, να κλείσει τα τρία εναπομείναντα ψυχιατρεία, ως στόχο υποτίθεται, του συγχρηματοδοτούμενου με την ΕΕ «Ψυχαργώς». Είναι γι΄ αυτό που είχε διορίσει ως Διοικητή του ΨΝΑ τον Π. Θεοδωράκη, με σκοπό, μέσα σ΄ ένα χρόνο, να κλείσει/καταργήσει το ψυχιατρείο, χωρίς ίχνος εναλλακτικών κοινοτικών υπηρεσιών που θα το αντικαθιστούσαν.

Το πλάνο αυτό, που για ποικίλους λόγους δεν τελεσφόρησε τότε, βασικά δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί (εκλογές 2015 κλπ), είναι πάντα επίκαιρο και τώρα βαδίζει προς άμεση εφαρμογή, καθώς περιλαμβάνεται ως βασικός στόχος στο νομοσχέδιο του ομόσταυλου συνεργάτη του Αδωνι, του υφυπουργού αρμόδιου για την ψυχική υγεία Δ. Βαρτζόπουλου.

Το νομοσχέδιο αυτό, που ακόμα δεν έχει βγει επίσημα στη δημοσιότητα, περιλαμβάνει δυο σκέλη: το ένα αφορά την άμεση κατάργηση των οργανισμών των ψυχιατρείων ΨΝΑ(Δαφνί) και ΨΝΘ, χωρίς καμιά υποκατάστασή τους από κοινοτικές υπηρεσίες, με το πέρασμα των μονάδων τους (όσες από αυτές δεν καταργηθούν) σ΄ ένα Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (ΕΔΙΨΥ) από κοινού με τον ιδιωτικό, κερδοσκοπικό (ιδιωτικές κλινικές) και «μη» κερδοσκοπικό, τομέα και με ιδιώτες.

Το άλλο αφορά την πλήρη αποδόμηση των μονάδων απεξάρτησης (ιδιαίτερα των στεγνών προγραμμάτων) με το πέρασμα όλων σε έναν, αντίστοιχο του ΕΔΙΨΥ, ΕΟΠΑΕ (Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων).

Ενας κυριολεκτικός οδοστρωτήρας για την διάλυση όλων των υπαρχόντων υπηρεσιών και την αντικατάστασή τους με «ειδικές», άκρως κατασταλτικές, μονάδες για τους υποτίθεται «επικίνδυνους» και ή «δυσίατους» ασθενείς και με την ολοσχερή θεραπευτική και κοινωνική εγκατάλειψη των υπόλοιπων.

Ο Αδωνις έχει έλθει και γι΄ αυτό. Όπως και για το κλείσιμο και άλλων νοσοκομείων, για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, για την εφαρμογή των ποσοτικοποιημένων δεικτών DRG (Ομογενοποιημένες Διαγνωστικές Ομάδες) στην παροχή των όποιων υπηρεσιών, νοσηλείας κλπ, στη βάση των οποίων, όποιος έχει θεραπευτικές ανάγκες που ξεπερνάνε τον εκάστοτε ποσοτικό δείκτη απλώς θα παίρνει εξιτήριο και… αν ζήσει, έζησε, αλλιώς, πεθαίνει.

Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, ιδιαίτερα στο χώρο της ψυχικής υγείας και των εξαρτήσεων. Ο εκ νέου διορισμός του Αδωνι Γεωργιάδη στο Υπουργείο Υγείας δείχνει ότι είναι αποφασισμένοι να πάνε μέχρι το τέλος.

Επομένως, το ίδιο και εμείς. Προς την διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση… και με ό,τι αυτή απαιτεί …. μέχρι το τέλος.



ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ



5/1/2024

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2023

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ ΚΑΙ Δ. ΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

 


Μ΄ ένα νομοσχέδιο, γραφειοκρατικό τερατούργημα, υπό τον συνηθισμένο, πλέον, ευφημιστικό όρο «ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», προχωράει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στη δημιουργία ενός ιδιαίτερου, για την Ψυχική Υγεία, «επιτελικού κράτους» με σκοπό την οριστική απεξάρθρωση του όποιου εναπομείναντος δημόσιου χαρακτήρα της και την πλήρη ιδιωτικοποίησή της.

Ήδη από το 2014 είχε επιχειρηθεί από τον τότε Διοικητή του ΨΝΑ Παύλο Θεοδωράκη το κλείσιμο του ψυχιατρείου μέσα σ΄ ένα χρόνο, στη γραμμή της νεοφιλελεύθερης κατάργησης των ασύλων, ως απονοσοκομειοποίηση, σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της Αποϊδρυματοποίησης, όπου το κλείσιμο του ψυχιατρείου είναι συνυφασμένο με ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών – τέτοιων που δεν δημιουργήθηκαν σχεδόν ποτέ στην Ελλάδα. Το επιχείρησε τότε, αλλά δεν πρόλαβε.

Σήμερα με αυτό το νομοσχέδιο προβλέπεται

-η άμεση κατάργηση των οργανισμών των δυο (ΨΝΑ, ΨΝΘ) εκ των εναπομεινάντων ψυχιατρείων (το Δρομοκαΐτειο προς το παρόν τους δυσκολεύει ως κληροδότημα που είναι),

-το τσουβάλιασμα όλων των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας σ’ ένα Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (ΕΔΥΨΥ), διαρθρωμένο ανά Υγειονομικές Περιφέρειες (ΠεΔΥΨΥ), από κοινού με φορείς υπηρεσιών ψυχικής υγείας ιδιωτικού δικαίου κερδοσκοπικού (ιδιωτικές κλινικές προφανώς) και «μη» κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ΜΚΟ), αλλά και ιδιώτες επαγγελματίες ψυχικής υγείας (ψυχιάτρους, παιδοψυχιάτρους κλπ),

-η ένταξη όλων των μονάδων ψυχικής υγείας των καταργούμενων οργανισμών σωρηδόν στο ΕΔΥΨΥ ανά περιφέρεια, χωρίς να προσδιορίζεται η θεσμική υπόσταση αυτού του «Δικτύου», εκτός από τις υπηρεσίες της Απεξάρτησης που τσουβαλιάζονται (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω κλπ) σ΄ έναν σαφώς προσδιορισμένο ως Ιδιωτικού Δικαίου «Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων» (ΕΟΠΑΕ),

-και, αυτονόητα, από την ίδια την εξουσιαστική και γραφειοκρατική λογική που το διέπει, αγνοούνται πλήρως οι «λήπτες των υπηρεσιών ψυχικής υγείας», που, ούτε καν λεκτικά (και προσχηματικά όπως ανέκαθεν μέχρι τώρα) δεν προβλέπεται η συμμετοχή τους στα συνιστάμενα διοικητικά όργανα.

Μιλούν για ολοκλήρωση της (μηδέποτε γενομένης) ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και δεν προβλέπεται τίποτα για δημιουργία κοινοτικών υπηρεσιών - πόσο μάλλον για τον τρόπο, την κουλτούρα της λειτουργίας τους. Και αποτελεί την άκρα γελοιότητα του υπό σύσταση «ψυχιατρικού επιτελικού κράτους» ότι ένα εκ των γραφειοκρατικών μορφωμάτων που εγκαθιδρύει, μια «Διεύθυνση Ιατρών και Λοιπών Επαγγελμάτων Ψυχικής Υγείας», μεταξύ των άλλων, θα βγάζει τις εφημερίες, θα συντονίζει τις διακομιδές από κλινική σε κλινική σε συνεργασία με το ΕΚΑΒ, θα μοιράζει, από εδώ και εκεί, τις ακούσιες νοσηλείες και… όλα αυτά στο όνομα της τομεοποίησης !!!

Όλες οι μονάδες των καταργούμενων οργανισμών (όλα τα τμήματα στο ΨΝΑ και στο ΨΝΘ, όλα τα υπάρχοντα ΚΨΥ, οι στεγαστικές δομές που, αυτές του δημοσίου, δεν είχαν πάψει να είναι μέρος του οργανισμού του εκάστοτε ιδρύματος και όποιες άλλες) που μεταφέρονται στο ΕΔΥΨΥ, είναι μετέωρες εν αναμονή των αποφάσεων για το μέλλον τους. Και αυτό το μέλλον είναι σίγουρα ζοφερό για τις πιο πολλές καθώς, μέσα στο νομοσχέδιο, αυτό που επαναλαμβάνεται σε πολλά σημεία, είναι οι αρμοδιότητες που δίνονται στις άκρως καθετοποιημένες διοικητικές διευθύνσεις που εγκαθιδρύει, οι οποίες συνίστανται στη «μεταφορά, στην κατάργηση, στη συγχώνευση των ήδη υφισταμένων (υπηρεσιών)». Οι πιο πολλές, δηλαδή, θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν, πάντα με κριτήριο την μείωση του όποιου δημόσιου κόστους για την ψυχική υγεία.

Ταυτόχρονα προωθείται το από μακρού πλάνο για ενσωμάτωση των κοινοτικών μονάδων ψυχικής υγείας στην Πρωτοβάθμια Υγεία, δηλαδή, στα Κέντρα Υγείας, που αντί για «ηθμός εισόδου στο σύστημα» προορίζονται να είναι η μοναδική απάντηση πριν τη νοσηλεία - απλώς εξωτερικά ιατρεία - αλλά και στους συμβεβλημένους ιδιώτες ψυχιάτρους. Χωρίς ν΄ αναφερθούμε στην πλήρη ανυπαρξία κοινοτικά προσανατολισμένων υπηρεσιών, αρκεί εν προκειμένω να επισημάνουμε κάτι που είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, ότι εξαιτίας και της δραματικής υποστελέχωσης όλων των υπηρεσιών, απλώς και μόνο ένα ραντεβού στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία (όχι σ΄ αυτά επί πληρωμή), μπορεί να χρειαστεί δυο-τρεις, καμιά φορά και έξη, μήνες για να γίνει.

Με το νομοσχέδιο αυτό, το μέλλον και του εναπομείναντος προσωπικού θα γίνει ακόμα πιο επισφαλές, καθώς θα είναι υπό το κράτος διαρκών εκβιασμών και απειλών για μετακινήσεις από εδώ και εκεί, ενώ οι όποιες προσλήψεις, στις οποίες γίνεται αναφορά στο νομοσχέδιο, αφορούν συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό στην πλήρη ακύρωση του, πολύ σημαντικού στα επαγγέλματα ψυχικής υγείας, «θεραπευτικού συνεχούς», όπου και στο βαθμό που υπήρχε.

Μόνο μια φορά αναφέρεται στις αρμοδιότητες του ΕΔΥΨΥ η «ανάπτυξη νέων δομών και μονάδων δευτεροβάθμιας περίθαλψης». Και δεν είναι τυχαίο που αναφέρεται μόνο στο τμήμα που αφορά στην δημιουργία «μονάδων δευτεροβάθμιας περίθαλψης», καθώς στο νομοσχέδιο γίνεται σαφής αναφορά για προτάσεις αναφορικά με την υλοποίηση της Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία, αυτού που είχε συντάξει ο Παύλος Θεοδωράκης όταν ήταν υφυπουργός για θέματα ψυχικής υγείας η Ζωή Ράπτη, το οποίο προβλέπει: «ανάπτυξη αυτόνομων ψυχιατροδικαστικών κλινικών “μέσης ασφάλειας” στις πόλεις Αθήνα, Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο….βελτίωση της υφιστάμενης δομής στην Θεσσαλονίκη…. Οι κλινικές θα μπορούν να επικουρήσουν και τα τμήματα οξέων στις περιπτώσεις που απαιτείται η νοσηλεία ιδιαίτερα διαταραγμένων και βίαιων ασθενών, οι οποίοι νοσηλεύονται στις πρώτες ημέρες της εισαγωγής τους στα ψυχιατρικά τμήματα των νοσοκομείων». Δηλαδή, όχι μόνο για τους “ακαταλόγιστους” του αρ. 69 ΠΚ, αλλά για κάθε ασθενή που νοσηλεύεται και κρίνεται “ιδιαίτερα διαταραγμένος»”. Το “μέσης ασφαλείας” ως αντιγραφή του “medium security mental hospital” της Αγγλίας, χωρίς το Εθνικό Σχέδιο να παραλείπει να αναφέρεται και στα “high security mental hospitals”.

Επιπλέον, ως απαύγασμα αυτής της παλαιοϊδρυματικής παλινδρόμησης στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας που επιχειρούν να εφαρμόσουν τώρα, είναι η πρόβλεψη του «Εθνικού Σχεδίου», στη θέση των εναπομεινάντων τμημάτων χρόνιας παραμονής στα ψυχιατρεία που θέλουν βίαια να καταργήσουν, της δημιουργίας «κλινικών δυσίατων περιστατικών (μέσης διάρκειας νοσηλείας)», «κλινικών μακράς νοσηλείας», «κλινικών μέσης ασφαλείας (κλειστών)», «οικοτροφείων κλειστών για τους προερχόμενους από κλινικές δυσίατων» κλπ. Δηλαδή, πρακτικά, έχοντας μεταφέρει τα πάντα στον ιδιωτικό τομέα, οι όποιες δομές του δημοσίου που θα απομείνουν, θα είναι αυτές που θα λειτουργούν για να μαζεύουν και να αποθηκεύουν τα «απόνερα» των «θεραπευτικών αποτυχιών και/ή απορρίψεων» του ιδιωτικού τομέα (πριν γίνουν και αυτές, όπως διεθνώς, στις ΗΠΑ και αλλού, ιδιωτικές).

Για την πλειονότητα, αυτή των απόκληρων αυτής της κοινωνίας, για όλους και όλες αυτούς και αυτές που η φτώχεια παίζει, όπως έχει λεχθεί, το ρόλο του «κοινωνικού προδρόμου της τρέλας» και της ψυχολογικής εξάντλησης, μέσα από τις αλληλεπιδράσεις με διάφορες μορφές καταπίεσης, όπως ο ρατσισμός, οι κακές συνθήκες διαβίωσης, η ανεργία κλπ, «κατοικία» όλο και πιο πολύ θα γίνεται ο δρόμος.

Και όσο για τον τομέα των Εξαρτήσεων, μέσω του απροσχημάτιστα Ιδιωτικού Δικαίου χαρακτήρα του οργανισμού που θέλουν να ιδρύσουν, μέσα στον οποίο θα τσουβαλιάσουν όλα τα υπάρχοντα προγράμματα απεξάρτησης, τα πράγματα είναι ακόμα πιο σαφή ως προς την στόχευση:

-έμφαση στα προγράμματα υποκατάστασης και μείωσης της βλάβης,

-διαμόρφωση άνωθεν των θεραπευτικών πρωτοκόλλων και των κανονισμών λειτουργίας των όποιων υπηρεσιών,

-η ονομασία 18 Άνω αναφέρεται μόνο μια φορά στο νομοσχέδιο, εκεί που αναγράφεται

η κατάργηση του οργανισμού του ΨΝΑ και η μεταφορά του 18 Άνω στον ΕΟΠΑΕ,

-ο όρος «στεγνό πρόγραμμα» δεν αναφέρεται ούτε μια φορά και απλώς αναγράφεται

μια Διεύθυνση προγραμμάτων αποτοξίνωσης και απεξάρτησης, που «μεριμνά για την σωματική αποτοξίνωση και τον απεθισμό, την εσωτερική διαμονή ή την εξωτερική παρακολούθηση»,

-οι άλλες Διευθύνσεις «προγραμμάτων υποκατάστασης» και «μείωσης της βλάβης» αναφέρονται κανονικά στο είδος του θεραπευτικού πλάνου που επιδιώκουν,

-με την λεγόμενη «δουλειά στους δρόμους», την γνωστή ως streetwork, ανύπαρκτη από όλες τις υπάρχουσες υπηρεσίες, εξαιρετικά σημαντική αν γινόταν ποτέ μ΄ έναν ουσιαστικό τρόπο (σε μια λογική «συνέχειας δίχως τέλος» με στόχο την απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη οι πιάτσες των εξαρτημένων μέσα όλη την πόλη δεν θα γίνονταν όλο και πιο πολυπληθείς), να ανάγεται στην «εποπτευόμενη χρήση», στην απλή παροχή καθαρής σύριγγας στον όποιο εξαρτημένο για να διαιωνίζει την εξάρτησή του,

-ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και εδώ στην τροποποίηση και κατάργηση ήδη υφιστάμενων δομών, μονάδων, υπηρεσιών και προγραμμάτων, που σημαίνει ότι από το ήδη υπάρχον 18 Άνω υπάρχει ο κίνδυνος να μην απομείνει σχεδόν καμιά. Με το μόνιμο προσωπικό από τις μονάδες που θα καταργούνται να μεταφέρεται μέσα στην Υγειονομική Περιφέρεια, όπου υπάρχει η όποια θέση.

Γιατί, για το υπάρχον κοινωνικό σύστημα, κοστίζει πολύ λιγότερο να έρχεσαι να παίρνεις τη δόση του υποκατάστατου και να φεύγεις… και «αν ξανάρθεις», ή «όπου το πουλήσεις»…. και πολύ περισσότερο να στηρίζει και να χρηματοδοτεί θεραπευτικά προγράμματα που «είναι δίπλα», που συνοδεύουν, που απαιτούν αρκετό προσωπικό, πολλαπλές δομές κλπ. Που «κοστίζουν», δηλαδή.

Αρκεί να δει κανείς την προέλευση των οικονομικών πόρων του ΕΟΠΑΕ, καθώς, εκτός από την ετήσια κρατική επιχορήγηση, που, προφανώς, είναι προαποφασισμένο ότι θα είναι περιορισμένη, επαφίεται, βάσει του κατάπτυστου αυτού νομοσχεδίου, σε «δωρεές, κληρονομιές, κληροδοτήματα, εισφορές και επιχορηγήσεις από τρίτους». Στην ελεημοσύνη (αλλά και στα συμφέροντα) των ιδιωτών.

Είναι, μάλιστα, άκρως αντιπροσωπευτικό του προσανατολισμού του πλήρως ιδιωτικοποιημένου συστήματος των υπηρεσιών Απεξάρτησης που απεργάζονται ότι η προσωρινή (μέχρι την συγκρότηση της μόνιμης) Διοίκηση του λεγόμενου ΕΟΠΑΕ θα αποτελείται εξ΄ ολοκλήρου από μέλη του ΟΚΑΝΑ (και ένα του ΚΕΘΕΑ). Και προφανώς δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο Επιστημονικό Συμβούλιο του ΕΟΠΑΕ προβλέπεται η συμμετοχή ψυχιάτρου, ή ψυχολόγου, από την Ελληνική Αστυνομία (για να μην ξεχνάμε ότι, για την κυρίαρχη εξουσία, το θέμα των εξαρτημένων, και όχι των ναρκέμπορων, είναι ζήτημα «νόμου και τάξης») καθώς και ψυχολόγος από το Υπουργείο Παιδείας.

Και φυσικά, αυτή η άκρως καθετοποιημένη ιεραρχία αυτού του «επιτελικού κράτους για τη ψυχική υγεία και τις εξαρτήσεις» χρειάζεται το δικό της «Πληροφοριακό Σύστημα Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Θεραπευτικής Διαχείρισης», που σκοπός του θα είναι η πλήρης αλγοριθμοποίηση των υπηρεσιών, η συστηματική καταγραφή και η διαρκής επιτήρηση κάθε στιγμής της ζωής του καθενός που έχει έλθει σε επαφή με το σύστημα των υπηρεσιών, για να είναι όλα υπό έλεγχο (μεταξύ άλλων και το κόστος), αλλά και ως η μόνη «δυνατότητα παρακολούθησης της πληρότητας και της διαθεσιμότητας των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και του παραγόμενου έργου τους, των κλινών και ραντεβού σε φορείς του Δικτύου, καθώς και της τροχιάς πλοήγησης των ασθενών εντός αυτών»: δηλαδή, πού θα υπάρχει κλίνη νοσηλείας, δυνατότητα για ραντεβού κλπ, θα μπαίνεις στο διαδίκτυο και …όπου βρεις κενό. Σε αντιδιαστολή με την δημιουργία τομεοποιημένων, κοινοτικά βασισμένων και, επομένως, άμεσα προσβάσιμων υπηρεσιών, προωθείται η λογική της ηλεκτρονικής πλοήγησης σε επίπεδο περιφέρειας (ή μήπως και της επικράτειας;) στην ηλεκτρονικά προσδιοριζόμενη ως «κατάλληλη υπηρεσία».

Είναι γνωστό το αδίστακτα νεοφιλελεύθερο επιτελείο που έχει ετοιμάσει αυτό το νομοσχέδιο, οι ρομποκόπ της θανατοπολιτικής που εδώ και χρόνια προσπαθούν να περάσουν αυτά τα μέτρα εξόντωσης για τους εξαρτημένους και τους ψυχικά πάσχοντες. Τώρα, με υπουργό Υγείας τον Χρυσοχοΐδη, γνωστό θεματοφύλακα του κυρίαρχου «νόμου και τάξης» μέσω της ασύδοτης αστυνομικής βίας, και με μια κυρίαρχη ψυχιατρική στενά βιολογική, άκρως κατασταλτική και όλο και πιο ανοιχτή στις κολεγιές δημόσιου και ιδιωτικού, θεωρούν ότι ήλθε η ώρα. Άλλωστε, δεξιές και ακροδεξιές κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη προς την ίδια κατεύθυνση βαδίζουν.

Μόνο η αντίσταση «από τα κάτω», των εργαζομένων στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, των ατόμων ψυχιατρική εμπειρία, των οικογενειών και των κοινωνικών κινημάτων μπορούν να φράξουν το δρόμο σε αυτά τα καταστροφικά μέτρα. Παλεύοντας και διεκδικώντας όχι το κλείσιμο του ψυχιατρείου στη λογική της απλής κατάργησης (αυτό, δηλαδή, που επιδιώκεται τώρα από το επιτελείο των Δ. Βαρτζόπουλου, Π. Θεοδωράκη και λοιπών γνωστών και μη εξαιρετέων), αλλά το ξεπέρασμα του, «τόσο ως τόπου όσο και ως τρόπου» άσκησης της ψυχιατρικής. Το ξεπέρασμα, δηλαδή, των πρακτικών και της κουλτούρας της κυρίαρχης ψυχιατρικής, της καταστολής και του εγκλεισμού, μέσα από την δημιουργία, στη θέση του ψυχιατρείου, ενός ολοκληρωμένου και κοινοτικά βασισμένου συστήματος υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ενάντια σε κάθε λογική ιδιωτικοποίησης. Με εξασφαλισμένη την διατήρηση των θέσεων εργασίας και περαιτέρω μαζικές προσλήψεις προσωπικού.


26/11/2023


Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία

 

 

 

 

 






Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023

Εκδήλωση - Προβολή ντοκιμαντέρ, "Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα", Παρασκευή 24/11/23 , στις 19:00 .

 




Η ασύδοτη βία που ασκεί η αστυνομία, με τα βασανιστήρια και τις όλο και πιο συχνές δολοφονίες, είναι η επικρατούσα, πλέον, κανονικότητα της "κοινωνικής της αποστολής". Μιλούν για "νόμο και τάξη", αλλά για την κυρίαρχη εξουσία, κατ΄ εντολήν της οποίας λειτουργεί η αστυνομία, αυτό δεν αφορά τις εγκληματικές πολιτικές που αυτή η κυρίαρχη εξουσία ασκεί (ή των  "ημέτερων" συμφερόντων που συγκαλύπτει), αλλά στοχεύει σε νεαρά άτομα, με μηδενική έως μηδαμινή παραβατικότητα, από τον Χρήστο Χρονόπουλο, άτομο με ψυχιατρική εμπειρία που πέθανε πρόσφατα εξαιτίας των βασανισμών που είχε υποστεί στο ΑΤ Καλλιθέας, μέχρι τον Ζακ Κωστόπουλο, τον Βασίλη Μάγγο, τον Νίκο Σαμπάνη, τον Κώστα Φραγκούλη, τον Κώστα Μανιουδάκη και πιο πρόσφατα τον Χρήστο Μιχαλόπουλο. Για να μην αναφερθούμε στον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τόσους/σες άλλου/ες. Με τον θεσμικό ρατσισμό απέναντι στον όποιο "διαφορετικό", ή όποιον αντιστέκεται στην κοινωνική και υπαρξιακή εκμηδένιση που του επιφυλάσσεται σ΄ αυτή την κοινωνική οργάνωση, να οδηγεί όχι απλώς στο κοινωνικό περιθώριο αλλά στο θάνατο. Με τις όποιες, φυσικά, τραυματικές συνέπειες σε όποια άτομα επιζήσουν και στους οικείους τους. 

Για όλα αυτά μιλάει το ντοκιμαντέρ "Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα".
 
 
Ομιλητές/τριες:
 
Χρύσα Λύκου
Γιάννης Μάγγος
Γιάννης Καυκάς
Άννυ Παπαρρούσου

 
 Παρασκευή, 24/11/23, στις 19.00, στην αίθουσα της "Παναρκαδικής", οδός Τζώρτζ 9, 1ος όροφος, πλ. Κάνιγγος.
 
 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ